از قرون وسطائى بودن 'دار زدن' كه بگذريم، ايا ميدانستيد كه شيوه حلق آويز كردنى كه در ايران معمول است يكى از دردناك ترين روشهاى كشتن انسان است ؟ دليل عمده ان هم اين است كه روشهاى متداول در ايران، از قبيل بالا كشيدن با جرثقيل و يا كشيدن چهارپايه اى از زير محكوم به قتل ، منجر به خفه شدن تدريجى محكوم ميگردد، يا به عبارت ديگر ، مرگى تدريجى، طولانى و بسيار دردناك را بر وى تحميل ميكند . اين در حالى است كه به دار اويختن، حتى در ساليان دورى كه در كشور هاى پيشرفته تر هنوز مورد استفاده قرار ميگرفت ، داراى متدولوژى علمى خاصى ميباشد كه مرگ محكوم را سريعتر و 'انسانى' تر ميكند . در اين سيستم يك محكوم به اعدام را هرگز توسط بالا كشيدن توسط جرثقيل و يا كشيدن صندلى از زير پايش حلق اويز نميكنند، بلكه وى با طناب بر گردن از سكوئى مخصوص و از ارتفاعي كه دقيقا حساب شده سقوط ميكند . در اين روش با محاسبه دقيق وزن محكوم به قتل ، ارتفاع دقيقى كه وى بايد سقوط كند را حساب ميكنند تا اطمينان حاصل شود كه حلق اويز نمودن وى به نحوى انجام گردد كه ميزان دقيقى فشار ( ۱۷۰۸ ژول) بر گردن وى وارد ايد و در نتيجه ان فشار گردن محكوم (مهره هاى سوم و چهام ستون فقرات) بشكند و او بى درد و به سرعت بميرد . اين محاسبات به اين دليل انجام ميگيرد كه محكوم به مرگهاى دردناك و سبعانه اى همچون خفه شدن تدريجى، قطع جريان خون به مغز، يا (در صورت ارتفاع افت زياد) بريده شدن و قطع سر توسط طناب به قتل نرسد . لينكهاى زير چند نمونه از اعدامهاى رايج در ايران را نشآن ميدهند
۶/۱۹/۱۳۸۶
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)